De Tegenvallers van 2014

Het is natuurlijk heerlijk om al die series te kijken, maar soms heel soms krijg je toch het gevoel: Waar ben ik toch mee bezig. Omdat het nu 1 januari is (en er nog oliebollen in de keuken staan) mag het terugkijken nog. Hieronder wat mij betreft de tegenvallers van 2014: en die gaan van zingende studenten in New York tot Aliens tot Engelse agenten:

Laten we eerst maar beginnen met Glee. In 2014 kwam het vijfde seizoen en dat was toch een verschrikking. Ik weet nog goed dat Glee begon in 2009 en toen was het echt geweldig. De eerste dertien afleveringen waren zo enorm goed, maar daarna ging het langzaam achteruit. Maar het vijfde seizoen was toch wel een dieptepunt. In de eerste helft van dat seizoen hadden we de nieuwe lichting van de gleeclub en volgde we ook nog Rachel en Kurt in New York. Daarna werd heel McKingley opgedoekt en gingen we alleen maar verder met de New York-groep, maar dan weer zonder Santana want blijkbaar hebben Naya Rivera en Leah Michelle in het echt nogal ruzie gemaakt. Maar het meest bizarre was wel dat Rachel haar droom, Funny Girl op Broadway, gewoon in de prullenbak gooit voor een eigen televisieshow. Gelukkig was het seizoen toen voorbij en keert het in januari terug met een kort zesde seizoen om er een eind aan te breien.

Een ander zooitje was Ravenswood. Ja de serie begon in 2013, maar aan het begin van 2014 kwam deze serie ten einde en als ik heel eerlijk ben, ik heb echt geen flauw idee wat er gebeurde. Er was iets met een vloek dat er voor zorgde dat een soldaat uit Ravenswood veilig thuis komt, maar dan moeten wel zes jongeren uit die stad dood. Ten eerste is het een slechte deal natuurlijk, maar dat bovenaardse was natuurlijk helemaal fout. De serie was een spin-off van Pretty Little Liars, we kregen zelfs Caleb mee, en in PLL zit niets bovennatuurlijks, als we de halloweenafleveringen niet meetellen. Dus ineens krijgen we in dezelfde wereld te maken met geesten en duivelse deals en weet ik het meer. Als dat allemaal gebeurd op een normale dag, dan hadden ze in PLL ook de jacht op A wel in een seizoen kunnen oplossen. Daar ging het dus al fout en de acteurs waren nou ook niet heel geweldig, dus ik was best wel blij dat er na tien afleveringen daar een einde aan kwam.

Van Ravenswood naar Pretty Little Liars is natuurlijk een kleine stap. En dan meer over het bericht dat er ook nog een zesde en zevende seizoen komt. Voor de fans is het fantastisch, maar ik had toch wel verwacht dat het vijfde seizoen het laatste zou zijn. Het hele A-gebeuren werd zo enorm gerekt. Eerst hadden we Mona, nu iemand anders. Daarnaast hebben we ook nog redcoat en black veil. En als je denkt dat je ergens achter bent komen ze met maskers. Dus iedereen zou in principe iedereen kunnen zijn waar een masker van is. Maar er kwam iets van hoop terug toen hoofdschrijfster I. Marlene King zei dat we best snel er achter komen wie A is, dus daar hoop ik dan maar op.

Een andere teleurstelling was Falling Skies, de ‘aliens hebben de wereld overgenomen, maar een groepje Amerikanen zal ze wel even verslaan’-serie die dit jaar nog op RTL 7 is uitgezonden. Nou was ik al niet bijster enthousiast over de eerste drie seizoenen, maar het vierde seizoen sloeg alles. Na een minuut wisten ze de cliffhanger van het derde seizoen af te handelen om een heel nieuw verhaal te starten. Lexi bleek een alien-baby te zijn en maakte een groeispurt door: ze was nu een volwassen vrouw met wit haar die enorme krachten heeft. Verder hadden we nog een soort kinderkamp waarin kinderen werden gehersenspoelt. Tom, de geschiedenisleraar die al drie jaar laat zien dat hij best een goede soldaat is, ontsnapt uit een ander kamp en moet aan het einde van het seizoen de maan vernietigen (!) Om nog maar te zwijgen over Anne, zijn vrouw, die eerst dokter was, maar in het vierde seizoen als een vrouwlijke rambo door de velden ging. Het sloeg echt nergens op, maar hiep hiep hoera, de serie keert terug voor seizoen 5, wat echt het laatste is.

Ik had ook enorm veel zin in Babylon, een politieserie van Bain & Armstrong, de bedenkers van de Britse series Peep Show en Fresh Meat. Ik dacht echt dat het een goede serie ging worden, maar de pilot, een 90 minuten durende aflevering geregisseerd door Danny Boyle, was boeiend, maar toch miste er iets. Maargoed, ik dacht dat komt in de serie zelf wel goed. Dat bleek dus niet zo te zijn. Althans de eerste afleveringen, die waren een beetje stuurloos en je zag niet waar ze heen gingen. Er was ook geen drang om verder te kijken, maar dit veranderde bij de derde aflevering: het ging er allemaal wat serieuzer aan toe en dat einde was een lichtelijke ‘eh..wat?’-moment. Daarna kwam er wel schot in en kwam er een strijd tussen verschillende personages. Al met al is het met die serie dus toch nog wel goed gekomen en als er een tweede seizoen komt dan kunnen ze zich goed revancheren om een volledig goed seizoen neer te zetten.

En dan het meest controversiële einde van een comedy: How I Met Your Mother. De ene helft vond het vreselijk, terwijl de andere helft het wel oke vond. Ik zat in de laatste categorie en vond het wel een goed einde eigenlijk. Maar het begin van dit seizoen was vreselijk. We hebben geloof ik meer tijd doorgebracht in dat hotel met de voorbereidingen van het huwelijk van Barney en Robin dan dat ze feitelijk getrouwd zijn geweest. (nouja dat is overdreven, het huwelijk duurde drie jaar, maar het kijken van de afleveringen voelde als dertig jaar) Het duurde en duurde, maar echt grappig werd het nooit. Als je dan denkt hoe leuk die serie was in de begin jaren dan is het wel jammer dat het zo moest eindigen. Maar de echte finale was eigenlijk alles wat ik er van hoopte. We weten van iedereen hoe het met ze gaat en het verhaal is mooi afgesloten.