Afgelopen week ging in de Verenigde Staten de serie Wicked City van start. Normaal ben ik niet zo van de Amerikaanse misdaadseries, maar in deze serie speelt Ed Westwick een seriemoordenaar en ik wil Chuck Bass weleens mensen zien vermoorden. Ook speelt de serie zich af in de jaren 80 en daar heb ik ook iets mee, dat vind ik altijd een pluspunt. Dus het lijkt een ideale serie te zijn, maar is dat ook zo?
In Wicked City is het dus de jaren 80 in Los Angeles. Rockbandjes spelen avond aan avond en cocaïne hoort daar ook bij, dus het leven lijkt één groot feest. Maar het zijn ook hoogtijdagen voor Kent Grainger (Ed Westwick) die zich vooral richt op meisjes, zo probeert hij de jonge journalist Karen (Taissa Farmiga) in te pakken, maar hij heeft al een ander slachtoffer in zicht. We zien dat hij leuk met een meisje in een auto zit en als ze dan even met hem bezig is (wink wink nudge nudge) steekt hij haar neer, net nadat een nummer op de radio wordt gedraaid die hij heeft aangevraagd. Als het onthoofde lichaam wordt gevonden zien we hoe detective Jack Roth (Jeremy Sisto) op de zaak wordt gezet. Hij moet samenwerken met Paco (Gabriel Luna), die vooral promotie wil maken. Jack komt al snel iets op het spoor en ze vinden het hoofd van het meisje. Kent heeft ondertussen contact met verpleegster Betty (Erika Christensen) die best sadistisch is. Als Betty vastgebonden als een lijk wil liggen zodat Kent seks met haar heeft weet hij zeker dat hij de vrouw van zijn leven heeft gevonden. Hij nodigt haar uit om op een avond in een club te zitten voor iets wat ze niet mag missen. Als de twee detectives ook in de club zitten lijkt het plan van Kent de mist in te gaan, maar hij pikt een ander meisje op en Betty die dat ziet besluit met hen mee te gaan.
De eerste aflevering van Wicked City was eigenlijk niet zo slecht. De muziek was geweldig en dat draagt er aan toe dat de sfeer enorm goed is. Je gelooft wel dat het de jaren 80 is waar het nog duidelijk is wie de slechte en de goede zijn. Het meest fascinerende is natuurlijk hoe de relatie tussen Kent en Betty zich gaat ontwikkelen. Dat zorgt een beetje voor die Dexter-achtige sfeer, want beide lijken niet veel emphatie te hebben, behalve voor kinderen. Het politiegedeelte is allemaal wel erg clichè: de getrouwde detective die een affaire heeft met vrouw in stripclub die later undercover agente blijkt en de ambitieuze jongere detective die vooral hogerop wil. De enige die nog een beetje buiten de boot vallen zijn de jonge journaliste Karen en haar baas Diver (Evan Ross) die graag plaats delicten fotografeert. Het was wel heel toevallig dat Karen heeft onthouden dat ze het slachtoffer bij de wc’s heeft gezien en zelfs nog iets van haar gesprek wist. Maar al met al ben ik wel benieuwd naar de rest van de afleveringen. Het seizoen bestaat maar uit tien afleveringen en de best wel slechte kijkcijfers zorgt er voor dat het er niet meer zullen worden. Maar niet gevreest: Het verhaal kent een slot. Dus gewoon kijken en dompel je onder in de jaren tachtig van Wicked City waar de moorden een geweldige soundtrack hebben.
