Afgelopen week ging Heroes Reborn in première en als ik heel eerlijk ben keek ik toch wel enorm uit naar deze serie. Ik vond Heroes altijd geweldig. Ik vond zelfs het unaniem afgebrande derde seizoen fantastisch. De ene plotwending na de andere het was een feestje. Maar na vijf jaar is de serie weer helemaal terug als miniserie onder de titel Heroes Reborn.
Het begon allemaal vertrouwd met Noah Bennet (Jack Coleman) die op een bankje zat en een bericht achterliet voor zijn dochter Claire. De Evo’s (mensen met krachten) en de normale mensen gingen om de tafel zitten zodat iedereen in vrede kon leven. Maar toen ging daar een enorme bom af: de stad Odessa ligt in puin en de regering zegt dat de evo’s met Mohinder Suresh als brein schuldig zijn. Dan gaan we steeds verder naar een jaar later: de mensen met krachten worden zoals vanouds opgejaagd.
We zien dan vooral de nieuwe mensen met krachten: tiener Tommy (Robbie Kay) die mensen kan verdwijnen en heimelijk verliefd is op Emily (Gatlin Green). In Tokio zien we Miko (Kiki Sukezane) die op zoek is naar haar vader, maar het blijkt dat ze uit een computerspel komt. En Carlos (Ryan Guzman), die een oorlogsheld is en nu de dood van zijn broer gaat wreken en dat zonder dat hij krachten heeft (of zou hij dan toch..). Dan zijn er ook nog Luke (Zachary Levi) en Joanne (Judi Shekoni), ze zijn hun zoontje verloren in de Odessa-aanval en willen nu wraak nemen op iedereen met krachten. Noah Bennet heeft een andere naam en leeft een doodnormaal leven, tot complotdenker Quentin Frady (Henry Zebrowski) hem opzoekt. Hij zegt dat Odessa heel anders is gegaan als het officiële verhaal ons wil doen geloven. Noah gelooft hem niet, zoekt The Hatian op die hem bijna vermoord en gelooft hem dan wel. Maar eerst moeten ze op zoek naar Molly Walker (Francesca Eastwood), die als kracht iedereen kan vinden. Jammergenoeg zijn er twee anderen die haar eerder hebben gevonden. Oh en ook de wereld moet gered worden want een mevrouw die het poollicht kan lezen zegt dat er iets verschrikkelijks komt.
De eerste twee afleveringen werden achter elkaar uitgezonden en het was eigenlijk gewoon de oude Heroes. Niets mis mee zou je denken, maar ook met de oude fouten. Het komt altijd zo traag op gang en al die verschillende verhaallijnen van de evo’s zijn prima, maar in het begin zie je nooit waar ze naar toe gaan en hangt het eigenlijk als los zand aan elkaar. Het boeiends is natuurlijk Noah Bennet en zijn verhaallijn en dan is het zo jammer dat je naar een japanse moet kijken die als ze een zwaard vastpakt in een computerspel zit. Dan krijgen we dus beelden uit het spelletje te zien waar ze iedereen in tweeën hakt. Het is ook wel overduidelijk dat Luke in de loop van de serie zich tot goodguy zal ontwikkelen in tegenstelling tot zijn vrouw die dat stadium allang voorbij is. We krijgen nog elf afleveringen en als ze nu maar de zoektocht van Noah Bennet en de ontrafeling van wat er in Odessa gebeurden als hoofdverhaallijn houden dan komt het helemaal goed.
De meningen waren nogal verdeeld over het derde seizoen van House of Cards, maar toch keken we massaal uit naar het vierde seizoen. En laat ik het maar meteen zeggen: dat viel helemaal niet tegen. Er zaten momenten tussen waarop je met versnelde hartslag zat te kijken en dat is uiteraard alleen maar een pluspunt. Er zat een stuk meer vaart in dit vierde seizoen, met de nodige verwijzingen naar de voorgaande seizoenen waardoor je steeds meer het idee krijgt dat het kaartenhuis nu wel zal wankelen.
