Als de schrijver van Him & Her, Stefan Golaszewski, met een nieuwe sitcom komt dan zijn voor mij de verwachtingen hoog. Als je dan hoort dat de serie gaat over Cathy, die weduwe wordt in januari. Dan volgen we in zes afleveringen haar leven tot aan oudejaarsavond in december. Dat klinkt niet echt als een heel erg leuk uitgangspunt, maar Golaszewski flikt het gewoon opnieuw: Mum een komedie met zoveel gevoel dat je van begin tot eind met een glimlach zit te kijken.
In de eerste aflevering van Mum zien we dat het de dag van de begrafenis is en Cathy (Lesley Manville) bezig om zich voor te bereiden op de begrafenis. Haar schoonouders, Reg (Karl Johnson) en Maureen (Marlene Sidaway) komen naar haar huis. Daarnaast is het ook de eerste keer dat ze Kelly (Lisa McGrillis) ontmoet, de vriendin van haar zoon Jason (Sam Swainsbury). Dan heeft ze ook nog te maken met haar broer Derek (Ross Boatman) die zijn vriendin Pauline (Dorothy Atkinson) meeneemt die zichzelf uit een betere klasse vind komen. Gelukkig krijgt ze steun van oude vriend Michael (Peter Mullan). Een maand later is het Valentijnsdag en komt haar broer om haar gezelschap te houden. Zoon Jason komt dan met het nieuws dat hij zijn droom achterna wil gaan: werken in Australië. Als Cathy in augustus dan een afspraak heeft met een man die ze kent van internet denkt iedereen dat ze een date heeft, behalve zijzelf. Michael wil dan vooral meer te weten komen over deze man. In december komt alles tot een hoogtepunt als Jason en Kelly ruzie hebben over Australië en Cathy de tijd probeert te vinden om Michael een verlaat kerstcadeau te geven.
Je kan Mum echt zien als spirituele opvolger van Him & Her en neemt ook het concept van de serie over. We volgen realtime, dus zo’n half uur in het leven van Cathy waarin iedereen binnen komt vallen en eigenlijk Cathy de steun is voor iedereen. Ook komt het overeen dat er naast twee sympathieke personages (Cathy en Michael) eigenlijk alleen maar hele nare mensen langskomen. Laat ik voorop stellen dat Mum niet echt een serie is waar je van de bank af rolt van het lachen, maar het zorgt er wel voor dat je de hele tijd toch wel met een glimlach zit te kijken. Lesley Manville weet Cathy als een enorm breekbaar mens neer te zetten. Af en toe denk je echt dat ze gaat breken en dan ook meteen verbaal helemaal los gaat tegen al die nare mensen, vooral tegen Pauline, de vriendin van haar broer, die zich als een Hyacinth Bucket door de serie beweegt. Hoe ze opschept over haar zwembad, dat ze naar de opera ging en hoe ze weigert toe te geven dat ze in een supermarkt werkt. Zij is echt vreselijk, maar daardoor stiekem ook wel vermakelijk. Cathy’s broer Derek wil goed doen, maar die wordt noodgedwongen meegesleept in de wereld van Pauline en gaat zelfs golfen. Haar schoonouders zorgen voor de echt leuke momenten, die twee zijn al oud en hebben eigenlijk vooral een hekel aan elkaar en zeggen soms de gekste dingen waar ouderen altijd mee weg komen. Zoon Jason is vooral een blij ei die vaak niet helemaal aangekleed door het huis loopt en daardoor weet je niet echt wat je aan hem hebt, hij kan soms heel stom doen, zoals het accent van Michael nadoen én bijna elke zin met een lach beginnen maar dan zo onder eens zegt hij hele zinnige dingen: Hij gaat zijn droom, een baan in Australië afzeggen omdat Kelly dat echt niet zit zitten. ‘Je moet soms aan de langetermijn denken in plaats aan de korte termijn’ En zo is het, als hij dan ook nog benoemt dat hij Kelly eigenlijk als zijn tweeling ziet, iemand waar hij altijd alles mee wil delen denk ik ja, jij bent naast een blij ei ook nog eens een goed mens.
De serie kent eigenlijk twee redenen om te kijken. De eerste is Kelly, die briljant wordt neergezet door Lisa McGrillis (die ook al briljant was in Hebburn) In het begin is ze het irritante vriendinnetje van zoon Jason, maar je merkt al snel dat ze door de zenuwen telkens het verkeerde zegt. Maar dan komt de derde aflevering waarin we haar moeder ontmoeten en dan vallen alle puzzelstukjes op hun plek. Dat arme kind is zo onzeker gemaakt door haar moeder dat ze totaal geen zelfvertrouwen heeft. Ik heb zelden iemand zo tragisch horen zeggen dat haar moeder weer hilarisch was en dat ze daarom naar de keuken is gegaan. Gelukkig zien wij én Cathy dat ze diep van binnen echt een goed mens is. De andere echte reden om deze serie te kijken is de liefde tussen Cathy en Michael. Je merkt dat Michael haar leuk vindt, maar andersom is er (begrijpelijk) nog niet veel reden om te denken dat zij hem ook leuk vindt. Maar ook dit verhaal kent een tragisch gedeelte, als Cathy een oude foto van zichzelf tegen komt zegt Michael dat hij die toen heeft gemaakt op het strand toen de man van Cathy niet kon komen en ze samen zijn gegaan. Je merkt dat de liefde van Michael voor haar al heel oud is en waarschijnlijk ook niet weg is gegaan, hij had een vrouw, maar is gescheiden en gaat nu telkens op date via internet. En als in de laatste aflevering Michael met tranen in zijn ogen zit te kijken naar de kalender die Cathy heeft gemaakt hoop je gewoon dat hij iets tegen haar zegt, dat hun relatie echt kan beginnen, in ieder geval verder dan de hand die ze dan op elkaar hebben liggen. Die hele scène wordt zo mooi gebracht dat je zelf ook met tranen in je ogen zit te kijken en je voelt wat er juist niet uitgesproken wordt. Een serie kan niet beter zijn dan dat.
Serie: Mum – seizoen 1
Afleveringen: 6
Jaar: 2016
Acteurs:Lesley Manville, Peter Mullan, Sam Swainsbury, Lisa McGrillis, Ross Boatman, Dorothy Atkinson, Karl Johnson, Marlene Sidaway
Cijfer: 9
Wat vind jij van het eerste seizoen van Mum? Laat hieronder je mening achter!
