Soms krijg je een serie voorgeschoteld die je vanaf de eerste minuut bij de keel grijpt en niet meer loslaat. “The Girlfriend” op Prime Video is precies zo’n serie. Een psychologisch steekspel dat zo ongemakkelijk en tegelijkertijd zo verslavend is dat ik de zes afleveringen in één avond heb verslonden. Dit is geen doorsnee drama; het is een venijnige, glibberige en soms ronduit bizarre reis naar de duistere hoeken van moederliefde en ambitie. En ik moet zeggen, ik ben er nog steeds niet helemaal van bijgekomen.
Samenvatting:
“The Girlfriend” vertelt het verhaal van Laura, een welgestelde galeriehoudster wiens wereld wordt opgeschud als haar zoon, Daniel, thuiskomt met zijn nieuwe vriendin, Cherry. Wat begint als een standaard kennismaking, ontaardt al snel in een bittere strijd vol achterdocht en manipulatie. Ik zag Laura, gespeeld door een ijzersterke Robin Wright, veranderen van een beschermende moeder in een paranoïde detective. Tegelijkertijd probeert de ambitieuze Cherry (een even briljante Olivia Cooke) haar plek te veroveren in een wereld die niet de hare is. De serie sleept je mee in hun tegenstrijdige perspectieven, waardoor ik constant op het verkeerde been werd gezet: wie is hier nu eigenlijk het slachtoffer en wie de dader?
Recensie:
Een web van leugens en ongemak
Vanaf het begin voelde ik een constante, onderhuidse spanning. De serie stelt de vraag hoe ver je kunt gaan in een psychologische oorlogsvoering, en het antwoord is blijkbaar: heel ver. De manier waarop het verhaal switcht tussen Laura’s en Cherry’s perspectief is meesterlijk gedaan. Het ene moment was ik ervan overtuigd dat Cherry een berekenende sociopaat was, het volgende moment zag ik een jonge vrouw die zich wanhopig staande probeert te houden tegenover een snobistische en controlerende schoonmoeder. Dit constante getouwtrek maakte dat ik aan alles en iedereen twijfelde.
Wat me echt bijbleef, was de bijna incestueuze sfeer tussen Laura en haar zoon Daniel. Hun fysieke omgang voelde vaak ongemakkelijk en was soms ronduit creepy. Ik vond het moeilijk om weg te kijken, juist omdat het zo over de schreef ging. Het maakte Laura’s obsessie met het “redden” van haar zoon des te geloofwaardiger, en tegelijkertijd des te verontrustender. De thema’s van klassenverschil, de macht van geld en de verschillende (en soms verwrongen) vormen van liefde zijn tot in de puntjes uitgewerkt.
Niemand om voor te juichen
Eerlijk is eerlijk, ik had moeite om sympathie op te brengen voor wie dan ook in deze serie. En dat is juist de kracht ervan. Laura en Cherry zijn allebei op hun eigen manier verschrikkelijk. Laura, met haar snobisme en controlerende gedrag, en Cherry, die met haar leugens en manipulatieve acties net zo hard terugslaat. Ik vond mezelf constant van kamp wisselen, om uiteindelijk te concluderen dat ze elkaar eigenlijk wel verdienden.
Daniel, de zoon waar het allemaal om draait, was voor mij misschien wel het meest frustrerende personage. Hij is een zwakke, beïnvloedbare ‘mama’s-jongen’ die blind lijkt voor de psychologische oorlog die om hem heen wordt gevoerd. Zijn naïviteit grensde voor mij aan het ongeloofwaardige, zeker voor iemand die wordt neergezet als een slimme, aanstaande arts.
Wright en Cooke in topvorm
De acteerprestaties zijn zonder twijfel het hoogtepunt van de serie. Robin Wright is fenomenaal als Laura. Ze weet de perfecte balans te vinden tussen een zorgzame moeder en een gevaarlijk obsessieve vrouw. Olivia Cooke is haar perfecte tegenspeler. Haar vertolking van Cherry is gelaagd en ambigu; het ene moment is ze kwetsbaar, het volgende moment ijskoud en berekenend. De chemie, of beter gezegd, de anti-chemie tussen deze twee actrices spat van het scherm.
Een memorabel gevecht met een paar missers
Het sterkste punt is absoluut het psychologische steekspel tussen de twee hoofdrolspelers. De serie is een heerlijke, venijnige binge-watch die je op het puntje van je stoel houdt. De wisselende perspectieven zijn briljant en houden je constant aan het raden.
Toch had ik ook mijn dieptepunten. De acties van de personages werden naarmate de serie vorderde steeds extremer en soms ronduit lachwekkend. Het einde voelde voor mij ook wat afgeraffeld. Vooral de scène in het zwembad, waarin Daniel, een arts, geen enkele poging doet tot reanimatie, vond ik een enorme plot hole. Het deed voor mij afbreuk aan de geloofwaardigheid die de serie tot dan toe zo zorgvuldig had opgebouwd.
Kijken of overslaan?
Is “The Girlfriend” het kijken waard? Absoluut. Ondanks de paar minpunten is dit een psychologische thriller die je niet snel vergeet. Het is een serie die je dwingt na te denken over perceptie, waarheid en hoe ver we gaan om degenen van wie we houden te ‘beschermen’. Het is geen comfortabele kijkervaring, maar wel een extreem meeslepende.
Serie: The Girlfriend
Jaar: 2025
Afleveringen: 6
Acteurs: Robin Wright, Olivia Cooke, Laurie Davidson
Cijfer: 8/10
