
Vanaf 14 november verschijnt op Netflix een van de meest opvallende nieuwe series van het najaar: Me late que sí. Deze Mexicaanse miniserie, gebaseerd op een waargebeurd schandaal dat het land ooit op zijn kop zette, mengt zwarte humor met spanning en tragiek. Met Alberto Guerra in de hoofdrol is dit het verhaal van een man die besloot zijn eigen geluk te forceren, zelfs als dat betekende dat hij alles moest riskeren.
José Luis Conejera is een man die zijn dromen al bijna heeft opgegeven. Jarenlang vult hij trouw zijn loten in voor de ‘Melate’, de grootste loterij van Mexico, maar elke trekking herinnert hem eraan hoe ver geluk van hem verwijderd is. Hij werkt bij de Nationale Loterij, ironisch genoeg in de schaduw van het geluk dat hij nooit proeft. Zijn huwelijk kraakt, zijn financiën staan op instorten en zijn hoop vervaagt langzaam. Tot hij op een dag beseft dat er één manier is om eindelijk te winnen: niet door geluk, maar door list.
Wat begint als een wanhopige gedachte groeit uit tot een gedurfd plan. Samen met enkele handlangers binnen de loterij bedenkt José Luis een ingenieus systeem om de live-uitzending te manipuleren, zodat de winnende nummers precies dat doen wat hij wil. Het is een riskant spel waarin elke seconde telt, en waarin een kleine fout fataal kan zijn. Terwijl de camera’s draaien en miljoenen kijkers toekijken, probeert hij de jackpot te stelen – midden in het volle licht van de nationale televisie.
De serie laat zich niet enkel kijken als een misdaadverhaal, maar ook als een portret van menselijke zwakte en ambitie. Hoe ver gaat iemand wanneer de samenleving hem voortdurend vertelt dat geluk alleen is weggelegd voor de bevoorrechten? Me late que sí laat zien hoe dromen kunnen ontaarden in obsessie en hoe zelfs de meest gewone man tot iets buitengewoons in staat is, als de wanhoop groot genoeg wordt. Alberto Guerra speelt José Luis met een subtiele mengeling van charmante roekeloosheid en wrange zelfspot, waardoor de kijker niet weet of hij hem moet bewonderen of medelijden met hem moet hebben.
Het decor is onmiskenbaar Mexicaans: zonovergoten straten, felle kleuren en een samenleving waarin geld, status en geluk hand in hand lijken te gaan. Toch ligt onder die levendige façade een diepe sociale satire verscholen. De makers tonen een land waarin de grens tussen hoop en corruptie dun is, en waarin zelfs het idee van geluk niet vrij is van manipulatie. De zwarte humor die door de serie stroomt, maakt de tragedie des te menselijker.
Hoewel het verhaal ongeloofwaardig lijkt, is het geïnspireerd op een werkelijk gebeurd loterijschandaal uit 2012, toen medewerkers van de Nationale Loterij in Mexico erin slaagden de uitslag van een live-uitzending te vervalsen en miljoenen te stelen. De serie gebruikt dit waargebeurde incident als springplank om bredere thema’s te verkennen: de verleiding van macht, de illusie van controle en het morele verval dat schuilt in de zoektocht naar geluk.
Met zes meeslepende afleveringen biedt Me late que sí precies wat je verwacht van een Netflix-hit: een mix van humor, spanning en tragiek, gedragen door een sterke cast met onder anderen Ana Brenda Contreras, Christian Tappan en Luis Alberti. Elk personage beweegt zich in een wereld waarin het onderscheid tussen dader en slachtoffer steeds verder vervaagt.
Wie houdt van series waarin morele dilemma’s botsen met briljante misdaadplannen, zal in Me late que sí zijn gading vinden. Het is een verhaal dat tegelijk absurd en aangrijpend is, luchtig en donker, maar altijd onweerstaanbaar. Vanaf 14 november kun je het hele spektakel zien op Netflix. Een serie die bewijst dat geluk misschien niet te koop is, maar dat sommigen bereid zijn het te stelen – met alle gevolgen van dien.





