Na vier jaar stilte keert het politieke drama Buza terug en vanaf het eerste moment voelt het alsof de storm nooit is gaan liggen. De serie opent opnieuw de deuren van het ministerie van Buitenlandse Zaken, waar Maarten Meinema, opnieuw met indrukwekkende diepte gespeeld door Kees Prins, zijn strijd voortzet. Het Binnenhof vormt wederom het decor voor politieke beroering en persoonlijke worstelingen, maar in dit tweede seizoen staat alles nog scherper afgetekend. De toon is donkerder, de inzet hoger en de mens achter de minister komt pijnlijk bloot te liggen.
Het verhaal haakt naadloos aan op het slot van het eerste seizoen, waarin Meinema zijn positie veroverde terwijl zijn persoonlijke fundament al begon te scheuren. In het nieuwe seizoen zien we hoe zijn gevecht tegen de alcohol niet langer te negeren is. Juist op het moment dat hij probeert zijn leven te herstructureren, duikt een journalist op die zijn zwakke plek feilloos blootlegt en geen kans onbenut laat om hem publiekelijk te ondermijnen. De druk vanuit de media werkt als een vergrootglas dat elke misstap zichtbaar maakt, terwijl de politieke realiteit ondertussen dreigt te ontploffen door een riskante vredesmissie die het kabinet in gevaar brengt.
Die spanning rond Meinema dwarrelt door naar de mensen om hem heen. Monique, de voorlichter die hem steevast door elk diplomatiek moeras loodst, wordt geconfronteerd met een verleden dat haar professionele en persoonlijke leven op losse schroeven zet. Raoul, de politiek assistent die altijd als een stille kracht fungeert, ziet zich gedwongen partij te kiezen in een kwestie die hem dichter bij Monique brengt maar tegelijkertijd hun band onder druk zet. De machtsspelletjes in de gangen van het ministerie worden hierdoor niet alleen politiek, maar ook intiem, en dat geeft het seizoen een extra laag intensiteit.
De uitbreiding naar zeven afleveringen biedt de serie de ruimte om deze gelaagdheid volledig tot zijn recht te laten komen. De makers nemen de tijd om zowel de politieke dossiers als de interne conflicten te laten borrelen, waardoor elke aflevering voelt als een nieuw hoofdstuk in een zorgvuldig opgebouwde tragedie. De wekelijkse uitzendingen op NPO 1 blijven trouw aan het vertrouwde ritme van het eerste seizoen, maar de extra speelruimte zorgt ervoor dat scènes langer kunnen ademen en spanningen subtieler kunnen sluimeren.
Dat het succes van Buza staat of valt met de cast, wordt in dit seizoen opnieuw bevestigd. Naast Prins, Hanssen en Kolf keren ook verschillende andere acteurs terug om het politieke web verder te verweven. De toevoeging van nieuwe gezichten brengt frisse energie in de onderlinge dynamieken en geeft het verhaal nieuwe onverwachte invalshoeken. De serie behoudt zo haar realistische uitstraling, mede dankzij het gedegen onderzoek dat ten grondslag ligt aan het scenario van Frank Ketelaar. Hoewel Buza fictie blijft, voelt het door zijn nauwkeurige observaties en herkenbare dilemma’s soms huiverachtig dichtbij.
Met het tweede seizoen tilt Buza de politieke spanning naar een hoger niveau, terwijl de persoonlijke duisternis van Meinema de serie een emotionele intensiteit geeft die moeilijk loslaat. Het resultaat is een meeslepend drama dat de kijker meeneemt achter de schermen van de macht, waar elke beslissing een echo heeft en elke fout vergroot wordt door de spotlights. Vanaf 21 november wacht er een wereld vol conflicten, intriges en menselijkheid. Ga zitten, adem diep in en laat Buza je opnieuw meevoeren naar de zenuwcentra van de Nederlandse politiek.
