Memento Mori seizoen drie bereikt het kookpunt van de duisternis
De schaduwen boven Valladolid worden opnieuw langer zodra het derde seizoen van Memento Mori zijn intrede doet. Canal+ brengt op 28 november het langverwachte slotstuk van deze Spaanse thrillertrilogie, waarin de psychopaat Augusto Ledesma nog één keer zijn morbide dans inzet. Vanaf de eerste scène voel je dat de makers alles uit de kast hebben gehaald om dit hoofdstuk te laten zinderen. De stad oogt grauwer, de spanning dieper en de personages staan op het punt onder hun eigen gewicht te bezwijken. Het is de perfecte voedingsbodem voor een finale die de kijker tot in de wortels van het kwaad leidt.
Het verhaal zet meteen een toon die niets meer te maken heeft met een kat-en-muisspel. Waar de eerdere seizoenen een duister ritme volgden, verandert de jacht hier in een frontale botsing. Augusto, opnieuw schitterend neergezet door Yon González, beweegt zich als een schim door de stad, gedreven door een perverse vorm van artistieke roeping. Zijn moorden zijn voor hem poëzie, zijn slachtoffers slechts instrumenten in een macabere symfonie. Inspecteur Ramiro Sancho wordt door Francisco Ortiz gespeeld als een man die steeds verder wordt uitgehold door de last op zijn schouders. Elke stap richting Augusto voelt als een stap richting zijn eigen rand van de afgrond. De lijn tussen obsessie en plicht vervaagt totdat je als kijker niet langer weet wie van de twee het meest gevangen zit.
De structuur van dit seizoen voelt als een gestroomlijnde val die in zes afleveringen naar een onvermijdelijke sluiting klapt. Elke episode is compact maar intens, alsof je zes korte thrillers achter elkaar krijgt die gezamenlijk één onafwendbaar einde uittekenen. Het tempo ligt hoog zonder te forceren en de makers durven rust te nemen op de momenten waarop de psychologische druk het hardst binnenkomt. Je merkt dat dit seizoen geschreven is als het laatste woord, het moment waarop de puzzel eindelijk compleet wordt en niets meer verborgen kan blijven.
De cast is opnieuw een van de sterkste wapens van de serie. Yon González laat zich hier van zijn donkerste kant zien en weet zijn personage een kilte mee te geven die verontrustend echt aanvoelt. Zijn aanwezigheid is magnetisch, alsof je naar een brand kijkt waarvan je weet dat je je ogen zou moeten afwenden maar dat simpelweg niet kunt. Francisco Ortiz biedt daar een menselijkheid tegenover die de serie verankert. Zijn breekbaarheid, zijn woede, zijn wanhoop; het is allemaal voelbaar en versterkt de spanning tussen de twee mannen die aan elkaar vastzitten als in een dodelijk duet.
De literaire oorsprong blijft door het hele seizoen heen voelbaar. Gebaseerd op Consummatum est van César Pérez Gellida, behoudt de serie de mix van brutale misdaad en culturele verwijzingen die de boeken zo geliefd maakten. De soundtrack, variërend van dreigende rock tot klassieke fragmenten, zet elke scène onder druk en geeft de serie een sfeer die uniek is binnen de Spaanse misdaadtraditie. Het geheel voelt als een bloedstollende ode aan de duisterste hoeken van de menselijke geest.
Wie op zoek is naar een thriller die langer blijft nazinderen dan de aftiteling, vindt in Memento Mori een meesterlijk slotstuk. De sfeer is intens, de personages zijn tot op het bot uitgewerkt en de visuele stijl is even rauw als elegant. Zodra de eerste aflevering begint, trekt de serie je mee in een wereld waar moraliteit afbrokkelt en alleen de waarheid nog telt, hoe gruwelijk die ook mag zijn.
Op 28 november gaat het laatste bedrijf in première op Canal+. Neem de tijd, dim de lichten en laat je meevoeren naar de plek waar het kwaad zijn laatste adem uitblaast. Dit is een finale die je niet alleen kijkt, maar ondergaat.
Memento Mori seizoen drie bereikt het kookpunt van de duisternis Meer lezen »