Badgast op Terschelling: Tom Waes in ijzig spanningsveld op NPO Start

Waes vertolkt Vince, een man die zijn leven niet op orde krijgt, maar wel wanhopig vasthoudt aan de band met zijn dochter Zoë. Wat begint als een goedbedoeld gebaar om hun relatie te herstellen, ontspoort al voor ze de kustlijn van het vasteland uit het oog verliezen. Een geplande reis naar Curaçao verandert op het laatste moment in een grimmig verblijf op Terschelling. Voor Zoë voelt het als alweer een teleurstelling, voor Vince als een noodgreep. Toch blijkt deze keuze het startpunt van een reeks gebeurtenissen die niet meer terug te draaien zijn. Op het eiland raakt hij verstrikt in dubieuze situaties, en wat zich eerst laat aanzien als ongemak, groeit uit tot een bedreiging op leven en dood. Terwijl de lokale bevolking de buitenstaanders met argwaan bekijkt en de term “badgast” allesbehalve vriendelijk blijkt, moet Vince niet alleen zien te overleven, maar ook het vertrouwen van zijn dochter terugwinnen.

De serie beweegt zich moeiteloos tussen spanning en tragische humor. In de relatie tussen vader en dochter zit een rauwe eerlijkheid die het verhaal menselijk maakt, zelfs wanneer de dreiging steeds concreter wordt. De jonge Freya Van Campenhout weet aan Zoë een kwetsbaarheid en scherpte mee te geven die haar scènes met Waes bijzonder intens maken. Rondom hen ontstaat een zorgvuldig opgebouwd web van bijfiguren dat wordt gedragen door vertrouwde Nederlandse gezichten zoals Jack Wouterse en Anneke Blok. Hun rol als eilandbewoners en vertegenwoordigers van een gesloten gemeenschap benadrukt de beklemming die zich steeds verder rondom Vince en Zoë sluit.

Badgast is meer dan een misdaaddrama. Het is een portret van een gemeenschap die zichzelf beschermt door buitenstaanders te weren, en van een vader die te laat beseft hoe dun de lijn is tussen belofte en verraad. De ruige natuur van Terschelling speelt daarin een stille hoofdrol. De wind, de bunkers, de verlaten stranden en de smalle paden versterken het gevoel van isolatie en onontkoombaarheid. Hier kun je niet zomaar verdwijnen zonder dat iemand het ziet, maar juist niemand lijkt te willen zien wat er werkelijk gebeurt.

In de donkere dagen van december komt deze serie precies op het juiste moment. De kou, de leegte van het landschap en de sluimerende dreiging maken van Badgast een ervaring die onder je huid kruipt. Wie begint te kijken, zal merken dat het eiland niet meer loslaat. En als de laatste aflevering eindigt, klinkt het ruisen van de zee nog even na, als een waarschuwing voor iedereen die denkt dat een onschuldige reis geen gevaar kan herbergen.